Rekrutujemy pacjentów! 

Przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) stanowi główną przyczynę chorobowości i śmiertelności na świecie z powodu przewlekłych chorób układu oddechowego. Z uwagi, iż jest to choroba przewlekła, wymaga stosowania terapii długoterminowo, zwykle do końca życia. Pacjenci mają obecnie dostęp do szerokiej gamy efektywnych terapii, których skuteczność została potwierdzona w licznych badaniach eksperymentalnych. Pomimo dostępności tych terapii problem braku kontroli przestrzegania zaleceń terapeutycznych wciąż występuje w rzeczywistej praktyce klinicznej. Główną z przyczyn takiego stanu rzeczy jest brak możliwości kontynuowania opieki nad pacjentem po jego wypisaniu ze szpitala oraz pomiędzy wizytami ambulatoryjnymi. Stosowanie terapii czy to farmakologicznej czy fizjoterapeutycznej zgodnie z zaleceniami lekarza (tzw. compliance) jest warunkiem powodzenia terapii chorób przewlekłych. Konsekwencje nieprzestrzegania zaleceń terapeutycznych mogą być znaczące i obejmować:

• zwiększenie liczby hospitalizacji w związku z chorobą,
• wzrost śmiertelności,
• spadek poziomu jakości życia,
• obniżenie produktywności w pracy / braki w wykształceniu,
• wzrost kosztów leczenia

Starzenie się społeczeństw pociąga za sobą wzrost zachorowań na choroby przewlekłe, co uwidacznia się w trójkącie: wiek, choroby współistniejące i wielochorobowość. Przewlekła obturacyjna choroba płuc stanowi jedną z najważniejszych przyczyn zachorowalności i śmiertelności, z częstością występowania np. w Hiszpanii wynoszącą 10,2% w populacji w wieku 40-80 lat.
W Polsce według szacunków takie rozpoznanie można postawić u około 2 milionów obywateli.

W ostatnich latach POCHP zaczęto definiować nie tylko jako obturacyjną chorobę płuc, ale także jako chorobę ogólnoustrojową powodującą podobnie jak bezdech senny chorobę metaboliczną.

Potrzeba realizacji projektu wynika także z wysokiej i rosnącej prewalencji POCHP w światowej populacji niezależnie od zamożności społeczeństwa a także wpływu jaki ta choroba w formie nieleczonej ma na długość i jakość życia pacjentów.

Każdy pacjent, oprócz standardowego postępowania, wymaga indywidualnego programu rehabilitacji. Za pomocą rozwiązań telemedycznych możliwe jest dostosowywanie rehabilitacji do stanu klinicznego oraz wydolności oddechowo- ruchowej chorego z wykorzystaniem oceny na podstawie monitorowanych zdalnie parametrów: spirometrii oraz z pomocniczym pomiarem saturacji, HRV, EKG, przepływu powietrza przy wdechu i wydechu, respiracji skali subiektywnego odczuwania duszności Borga, akcelerometru, itp. Wraz pomiarami stacjonarnymi jak ciśnienie tętnicze oraz dystans przebyty można zakwalifikować pacjenta do poszczególnych modeli rehabilitacji zdalnej.

 Odpowiednia wynik na autorskiej skali punktowej oraz przynależność do zadanej kohorty będzie skutkował przypisaniem do odpowiedniego programu tele-rehabilitacji. Kryteria autorskie będą obejmowały kwalifikację do rehabilitacji, realizację programu tele-rehabilitacji wg modelu A, B, C. Pacjenci zostaną przypisani do grup i dzięki temu poprzez personalizację będą mieli indywidualne zadania z zakresu: trening wydolnościowy, ćwiczenia oddechowe, trening stacyjny, ćwiczenia ogólnousprawniające, techniki usuwania wydzieliny z drzewa oskrzelowego, relaksację. 

Zasadniczym elementem będzie blok ćwiczeń (w zależności od modelu) ok 1 x dziennie, 6x w tygodniu, na który składać się będą 30 minutowe ćwiczenia krążeniowo-oddechowe oraz ogólnie usprawniające, ćwiczenia i gry oddechowe. U wybranych pacjentów dodatkowo zastosowany zostanie trening na ergometrze rowerowym z biofeedbackiem (tętno i saturacja) oraz testy funkcjonalne.

U chorych na POCHP (u których to będzie możliwe) przed i po tele-rehabilitacji przeprowadzona zostanie ponownie ocena tolerancji wysiłku i duszności oraz sprawności fizycznej w celu oceny efektów tele-rehabilitacji u chorych na przewlekłą obturacyjną chorobę płuc. Nastąpi kontrola zdalna lub stacjonarna w trakcie programu.